อัตราการขยายตัวในประเทศไทยอยู่ในระดับต่ำมาก อย่างไรก็ตามมีข้อเท็จจริงของเปอร์เซ็นที่เพิ่มขึ้นของประชาชนที่อาศัยอยู่ในเมืองอย่างต่อเนื่อง ที่มาจากการอพยพของคนไทยไม่ถือว่าเป็นพื้นที่ชนบท

ในปี 2503 มีอัตราประชากรประมาณ 87,5% ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทและในปี 2528 มีอัตราประชากรประมาณ 82,5% ในช่วงเวลาปัจจุบันมีอัตราประชากรประมาณ 70% ของประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท

เมืองหลวงกรุงเทพฯอยู่ในสถานที่พิเศษ ตั้งแต่ปี 2513 ที่มีจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นจาก 2.4 ล้าน 10-14000000 (ขึ้นอยู่กับแหล่งที่มา) ประมาณหนึ่งในห้าของประชากรในประเทศไทยที่อาศัยอยู่โดยรวมในเขตกรุงเทพฯและปริมณฑล

ตึกระฟ้าของกรุงเทพฯ

นอกเขตของกรุงเทพมหานคร มีอีก 13 เมืองที่มีประชากรมากกว่า 100.000 คนที่อาศัยอยู่ดังนี้:

อุดรธานี (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) 220.000 คน
นครราชสีมา (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) 204.000 คน
หาดใหญ่ (ภาคใต้ของประเทศไทย) 188.000 คน
ชลบุรี (ฝั่งตะวันออก) 183.000 คน
เชียงใหม่ (ภาคเหนือของประเทศไทย) 174.000 คน
ลำปาง (ภาคเหนือของประเทศไทย) 148.000 คน
ขอนแก่น (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) 141.000 118.000คน
พัทยา (ฝั่งตะวันออก) 117.000 คน
ศรีราชา (ฝั่งตะวันออก) 114.000 คน
สุราษฏร์ธานี (ภาคใต้ของประเทศไทย) 111.000 คน
ระยอง (ฝั่งตะวันออก) 106.000 คน
อุบลราชธานี (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) 106.000 คน

(ที่มา: www.citypopulation.de/Thailand.html)