ประเทศไทยเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับศิลปะที่แปลกใหม่ในภาพวาดที่มีบทบาทสำคัญ ส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวจะได้เห็นภาพวาดในวัดที่แสดงฉากจากชีวิตของพระพุทธเจ้าหรือทัศนคติทางศาสนาอื่น ๆ
และวิถีชีวิตของผู้คนในช่วงเวลานั้น ภาพเหล่านี้มีความคิดสร้างสรรค์อย่างสูง และมีการแสดงในความสมจริงในอุดมคติ ภาพวาดอื่น ๆ เพื่อการตกแต่งและประดับเฉพาะ
จิตรกรนับพันของในประเทศไทยได้เรียนรู้ที่จะคัดลอกภาพวาดทุกประเภทและรูปแบบ พวกเขามีความสมบูรณ์แบบของพวกเขาทักษะเช่นที่พวกเขาสามารถผลิตเพิ่มเป็น 2 เท่า ที่อยู่ใกล้ที่ซ้ำกัน ในไม่กี่วัน ประเภทของภาพวาดงานฝีมือนี้เป็นอย่างดีเยี่ยม แต่แน่นอนไม่มีศิลปะ
มีเพียงไม่กี่จิตรกรที่ได้พบสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองของการวาดภาพซึ่งทำให้พวกเขาเป็นศิลปินที่แท้จริง

ส่วนใหญ่ศิลปินเริ่มอาชีพของพวกเขาเป็นจิตรกรลอกเลียนแบบ มันต้องใช้เวลาหลายปีในการพัฒนาสไตล์ส่วนตัวเพื่อที่จะกลายเป็นศิลปิน ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ มีศิลปินไทยเพียงไม่กี่คนที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จากการขายผลงานของพวกเขา
เกาะภูเก็ตได้ดึงดูดจำนวนของศิลปินไทยที่สามารถขายผลงานของพวกเขา ในแกลลอรี่ที่นี่ทำมาหากินได้ง่ายขึ้น
หนึ่งในนั้นคือ วีรจันทร์ อุสาหะนันท์ ที่ผลิตผลงานแนวแฟนตาซีและจิตนาการมานานกว่าสิบปี ส่วนใหญ่เกี่ยวกับลักษณะทางศาสนาของพระพิฆเนศวร ที่เป็นที่นิยมในประเทศ
ศิลปินคนอื่น ๆ เป็นรูปแบบนามธรรมมากขึ้น ในหมู่ของพวกประเสริฐ คงวุฒิเวต