ประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมของประเทศไทยมีความคล้ายคลึงกับการพัฒนาทางการเมือง ที่เริ่มต้นโดยไม่ให้คนไทยมาเกี่ยวข้อง
ประมาณ 6000 ปี ที่ผ่านมา มีการตั้งถิ่นฐานในยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่เกิดออกมาในบริเวณใกล้เคียงของหมู่บ้านบ้านเชียง ในทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ คนที่อาศัยอยู่มีเครื่องมือการผลิตและอาวุธที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ รวมทั้งวัตถุสำหรับการใช้ในชีวิตประจำวันมากมายที่ทำจากดินเหนียว ที่มีรูปแบบและรายละเอียดเผยให้เห็นในระดับสูงของความรู้สึกของศิลปะ

อุทยานเก่าประวัติศาสตร์สุโขทัย

มีเฉพาะการวางรากฐานในรูปแบบศิลปะครั้งแรกของราชอาณาจักรไทยในสุโขทัย ที่ก่อตั้งขึ้นเป็นส่วนตัว ที่เป็นรูปแบบประเพณีของมอญและเขมร และถูกเปลี่ยนและพัฒนาต่อไป แนวความคิดแรกของชาวฮินดู เช่นเดียวกับความเข้าใจความเชื่อถือที่ว่ามีวิญญาณในธรรมชาติ และจักรวาลเป็นภาพในสิ่งประดิษฐ์ของพวกเขา
นอกจากนี้ประเทศไทยยังตั้งอยู่บนอินเตอร์เฟซของสองวัฒนธรรมในโลกที่กว้างขวางและไม่เพียงได้ประโยชน์จากอิทธิพลของอินเดียและจีน นอกจากนี้ยังมีแนวโน้มการเปิดให้ศิลปะจากประเทศศรีลังกาและชวา อย่างไรก็ตามองค์ประกอบที่โดดเด่นของรูปแบบทั้งหมดเป็นรูปแบบทางพุทธศาสนา