แม้ว่าในช่วงศตวรรตจะมีแนวทางที่หลากหลายและระยะเวลาที่แตกต่างกันของรูปแบบ หลักการลักษณะบางอย่างของการออกแบบได้ถูกเก็บไว้เมื่อมีการสร้างพระพุทธรูป ประติมากรรม การวางตัวและท่าทางที่ได้เคยมีความสำคัญที่ลึกซึ้งทางศาสนา

นั่ง:       : พระพุทธรูปนั่งสมาธิอยู่ในตำแหน่งดอกบัว - การแสดงที่พบบ่อยที่สุด
นอน:    :พระพุทธรูปนอนในขณะนิพพาน - รองรับศีรษะของท่านด้วยมือข้างหนึ่ง
ยืน:      : พระพุทธรูปที่มีช้างป่าของศัตรูของเขาซึ่งถูกส่งไปฆ่าพระองค์
เดิน:    : พระพุทธรูปหลังแผ่นดินที่ขึ้นไปสวรรค์เพื่อที่จะหล่อหลอมความเชื่อของเขากับแม่ของเขา

คุณค่าที่ควรกล่าวถึงท่าทางของพุทธะมี - “มุทรา” การแสดงท่าด้วยพระหัตถ์:
การแสดงท่าด้วยพระหัตถ์ของพระพุทธรูปปางมารวิชัย: พระพุทธเจ้าในท่านั่งพื้นฐานสัมผัสแผ่นดินด้วยมือขวาของท่าน และเรียกมันว่าเป็นพยานแห่งการตรัสรู้ของท่าน ส่วนมือซ้ายวางอยู่บนตักของท่านกับฝ่ามือของท่านหันหน้าไปทางท้องฟ้าด้านขวามืออยู่เหนือเข่าซ้าย มือชี้ไปที่พื้นดิน

การแสดงท่าด้วยพระหัตถ์ สมาธิ (ธยานะ มุทรา): พระพุทธรูปปิติ มือทั้งสองนอนอยู่บนตักของท่าน ข้างหนึ่งอยู่ด้านบนของส่วนอื่น ที่ฝ่ามือหันขึ้นไป

สัญลักษณ์ทรงแสดงธรรม : พุทธอธิบายคำสอนของเขา
มือข้างหนึ่งหรือทั้งสองมือจะถูกยกจนถึงหน้าอกขนานไปกับร่างกายของท่าน นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้สัมผัสกันและเป็นรูปแบบแวดวงสัญลักษณ์ "วงล้อของลัทธิ"

Abhaya mudra: Buddha gives protection and peace. The right forearm sticks out at right ankle to the body, the palm facing outside, the fingers upwards.